13.Εισαγωγή στους αερογράφους.
Πάμε να δούμε τώρα και το καταπληκτικό μηχάνημα που λέγεται αερογράφος.Ας κάνουμε μια εισαγωγή στο θέμα του με μερικές γενικές πληροφορίες για τα χαρακτηριστικά του καθώς και τα είδη του.
α) Από πάνω (τροφοδοσία με την υποβοήθηση της βαρύτητας).Είναι πολύ διαδεδομένος τύπος αερογράφου αλλά αυτός ο τρόπος τροφοδοσίας έχει σαν πρόβλημα το "φτύσιμο" του Αερογράφου, με το πρώτο πάτημα της σκανδάλης, φιλοδωρώντας το μοντέλο σας με πιτσιλιές. Αυτό συμβαίνει γιατί εξ αιτίας της βαρύτητας, μικροποσότητες χρώματος συσσωρεύονται στην άκρη της βελόνας. Με το πρώτο πάτημα της σκανδάλης το χρώμα αυτό εξακοντίζεται στο μοντέλο κάνοντας την ζημία. Οι Αερογράφοι αυτοί είναι χρήσιμοι μόνον για βαφές που δουλεύονται πάνω σε επίπεδη και οριζόντια επιφάνεια και επίσης όταν έχουμε ανάγκη πάρα πολύ λεπτών και σκληρών γραμμών, όπως η γραμμή λεπτού μολυβιού. Επειδή το πάχος της γραμμής είναι τόσο πιο λεπτό και συγκεντρωμένο όσο πιο πολύ πλησιάζουμε κοντά στην επιφάνεια βαφής, και επειδή όσο πιο κοντά πάμε τόσο πρέπει να μειώνουμε και την πίεση του αέρα τροφοδοσίας (για να μην σκορπά το χρώμα), φτάνουμε στο σημείο να μην υπάρχει αρκετή πίεση για να αναρροφηθεί το χρώμα από το δοχείο του. Έτσι έχουν σχεδιαστεί οι αερογράφοι με το δοχείο από πάνω,ώστε η βαρύτητα να υποβοηθά την ελαχιστοποιημένη πίεση του αέρα.Να και ένα δείγμα.
β) Δοχείο χρώματος από το πλάι. Η προώθηση του χρώματος προς το μπεκ γίνεται με αναρρόφηση αλλά και με μικρή υποβοήθηση από την υποπίεση. Είναι κάτι σαν τον προηγούμενο τύπο, αλλά κυρίως επιτρέπει την χρήση του αερογράφου σε κάθετες επιφάνειες ακόμη και σε ταβάνια (αγιογραφίες, διακοσμήσεις οροφών κλπ.) Κυρίως για γραφίστες και ζωγράφους, που αντιμετωπίζουν διάφορες περιπτώσεις εργασίας. Δεν προτείνεται για μοντελισμό.
γ) Δοχείο χρώματος από κάτω. Η προώθηση του χρώματος προς το μπεκ γίνεται με αποκλειστικά με αναρρόφηση με την δημιουργία υποπίεσης στο μπεκ. Αυτοί με λίγα λόγια είναι οι καλύτεροι Αερογράφοι για μοντέλα. Δεν πιτσιλάνε, γιατί το χρώμα δεν μαζεύεται στο tip, αφού σαν συγκοινωνούν δοχείο το χρώμα οπισθοχωρεί, έχει καλύτερο ζύγισμα στο χέρι, καλύτερη οπτική σκόπευση προς το μοντέλο και καλύτερη γωνία χεριού ως προς τον στόχο.Ο πρώτος Αερογράφος που θα αποκτήσετε θα είναι τέτοιος, διαλέγοντας φυσικά να είναι διπλής ή μονής λειτουργίας, κάτι που θα πούμε πιο κάτω.
Τώρα όμως ερχόμαστε στο δίλλημα.Μονής η διπλής λειτουργίας?Ποιόν να επιλέξουμε τελικά? Ένα από τα σημαντικότερα πράγματα είναι η ποσότητα του χρώματος που ψεκάζουμε. Είτε γιατί θέλουμε καλυπτικότητα, είτε γιατί θέλουμε λεπτές γραμμές. Η ποσότητα λοιπόν αυξομειώνεται με την μετακίνηση της βελόνας, πίσω ή εμπρός. Η μετακίνηση αυτή αυξάνει ή μειώνει την διατομή απ' όπου περνάει το χρώμα στο μπεκ.Η μετακίνηση αυτή γίνεται με δύο τρόπους, η με συνδυασμό της κίνησης της σκανδάλης της βαλβίδας του αέρα ή με ένα κινητό εξάρτημα στην ουρά του Αερογράφου.
α). Στην πρώτη περίπτωση η σκανδάλη κάνει δύο δουλειές, απελευθερώνει αέρα και ταυτόχρονα μπορεί να οπισθοδρομεί την βελόνα, δύο λειτουργίες μαζί, εξ' ου και ο χαρακτηρισμός "Διπλής λειτουργίας". Μπορούμε δηλαδή, ενώ βάφουμε, με ένα δάκτυλο να απελευθερώνουμε αέρα και να αυξομειώνουμε ταυτόχρονα και την ποσότητα του χρώματος, και κατά συνέπεια και το πάχος της γραμμής. Το σύστημα είναι καλό για ζωγραφική, για σκιάσεις, για αυτοσχεδιασμούς και για έμπειρο χρήστη.
β). Στην δεύτερη περίπτωση η σκανδάλη κάνει μόνον μία δουλειά, αυτή που απελευθερώνει τον αέρα και η βελόνα οπισθοδρομεί με την βοήθεια μιας βίδας στην ουρά του Αερογράφου. Για την λειτουργία αυτή απαιτείται να χρησιμοποιήσουμε το ελεύθερο χέρι μας και οι στιγμιαίες αυξομειώσεις της ποσότητας του χρώματος δεν είναι δυνατές. Παρ' όλα ταύτα είναι εύχρηστος και σταθερός, αν μη τι άλλο και καθόλου πολύπλοκος.
Συμπέρασμα:
Στην πράξη θα διαπιστώσετε ότι οι πιο πολλές δουλειές απαιτούν σταθερή ποσότητα χρώματος, (ας πούμε σταθερή γωνία ψεκασμού), γιατί οι μοντελιστές είμαστε περισσότερο μπογιατζήδες παρά ζωγράφοι.Έτσι ο μονής λειτουργίας, είναι ο ιδανικός Νο. 1 Αερογράφος που θα υπάρχει στο εργαστήριό σας.
Υπάρχουν ακόμη δύο κατηγορίες Αερογράφων, της εσωτερικής και της εξωτερικής ανάμιξης.Η διαφορά έγκειται στον τρόπο με τον οποίο ο αέρας συμπαρασύρει το χρώμα, με χοντρικά λόγια που αναμιγνύεται το χρώμα με τον αέρα.
α). Στην πρώτη περίπτωση αυτό φαίνεται να γίνεται μέσα στο σώμα του Αερογράφου, αν και στην πραγματικότητα γίνεται απ' έξω. Η περίπτωση είναι ότι αέρας και χρώμα έρχονται ομοαξονικά μέχρι το μπεκ και έχουμε ιδανική και στρωτή αεροδυναμική ροή, με το πιο φίνο σύννεφο ψεκασμού. Οι Αερογράφοι αυτοί είναι οι μεγάλοι ακριβείας, με τον λεπτότερο κόκκο ψεκασμού αλλά κοστίζουν περισσότερο.
β). Στην δεύτερη περίπτωση, αυτό όχι μόνον γίνεται απ' έξω από το σώμα του Αερογράφου αλλά και φαίνεται ευδιάκριτα. Ο αέρας φεύγει από το ακροφυσιο έξω από το σώμα του Αερογράφου σαρώνει το μπεκ που είναι μπροστά του και υπό γωνία, και συμπαρασύρει το χρώμα, όπως οι παλαιές τρόμπες του φλίτ.
Οι Αερογράφοι αυτοί είναι πολύ οικονομικοί, αρκεί να διαλέξετε ποιότητα.Οι Αερογράφοι εξωτερικής ανάμιξης μπορούν οριακά να βγάλουν λεπτόκοκκο σχέδιο καμουφλάζ αλλά είναι ιδανικοί και τους προτείνω ανεπιφύλακτα για γυαλιστερά χρώμα, για αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες. Και αυτό γιατί μπορούν να εναποθέτουν το γυαλιστερό χρώμα αρκετά υγρό πάνω στο μοντέλο, οπότε η γυαλιστερή ρητίνη του να ανεβαίνει στην επιφάνεια και να κάνει μια μοναδικής στιλπνότητας επιφάνεια.Φυσικά δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε και το πιο σημαντικό κομμάτι της λειτουργίας του αερογράφου που δεν είναι άλλο από τον αέρα το κομπρεσέρ δηλαδή.Είναι αυτό που χρειάζεται στον Αερογράφο περισσότερο σε ποσότητα και από το χρώμα. Λέγεται μάλιστα ότι ο αέρας είναι αυτός που βάφει. Έτσι ένα κομπρεσέρ είναι πάρα πολύ απαραίτητο.
-Πίεση: Η πίεση που χρειάζεστε είναι από 1,5 μέχρι 2 bar, και ένα κομπρεσέρ πρέπει να παράγει τουλάχιστον 18 λίτρα αέρα το λεπτό. Εάν έχει μικρότερη παροχή, ξεχάστε το είναι μυγοσκοτώστρα, όπως κοροϊδευτικά συνηθίζεται να λέγεται. Η πίεση έχει να κάνει με το μέγεθος του κόκκου στο σύννεφο που ψεκάζεται. Με μικρότερη έχουμε μεγάλο κόκκο, με μεγαλύτερη τον μικρότερο και με πάρα πολύ μεγάλη πίεση δεν βάφουμε αλλά διασπείρουμε το χρώμα μέσα στο χώρο που εργαζόμαστε και το αναπνέουμε ή χρωμο-σκονίζουμε τα πάντα γύρο μας.
Απόσταση:
Συνήθως ψεκάζουμε από 5-15 εκατοστά. Από πιο μακριά έχουμε μεγαλύτερη καλυπτικότητα και διασπορά. Από πιο κοντά έχουμε πιο κοφτό σβήσιμο στην γραμμή που γράφουμε αλλά υπάρχει κίνδυνος για "τρεξίματα" στο χρώμα εάν είναι πολύ αραιό. Όσο πλησιάζουμε πιο κοντά, πρέπει ταυτόχρονα να μειώνουμε την πίεση.
Οι αερογράφοι που χρησιμοποιούν τροφοδοσία του χρώματος με υποβοήθηση της βαρύτητας (μπουκαλάκι από πάνω) μπορούν να λειτουργούν με λιγότερη πίεση αέρα, οπότε μπορούν να ψεκάσουν πολύ μικρής διατομής μπεκ να μην είναι πρακτικοί για να καλύψουμε μεγάλες επιφάνειες,και από απόσταση 1 cm. Μειονέκτημα τους είναι ότι μπορεί να έχουν την τάση να "φτύνουν" στο πρώτο πάτημα της σκανδάλης και επειδή έχουν πολύ μικρής διατομής μπεκ να μην είναι πρακτικοί για να καλύψουμε μεγάλες επιφάνειες.
Καθάρισμα:
φροντίζετε το Αερογράφο σας. Έχετε πάντα έτοιμο ένα μπουκαλάκι με καθαριστικό του χρώματος (white spirit για τα enamel - Αjax για τα τζάμια μπλε με αμμωνία για τα ακρυλικά - διαλυτικό νίτρου για τα laquer based όπως τα GUNZE Mr.Color και Testors ModelMaster-II). Μόλις τελειώσετε την βαφή ψεκάστε σκέτο καθαριστικό για να ξεπλυθούν όλα τα σημεία που έχει περάσει το χρώμα.
Όπως ψεκάζετε το ¨καθαριστικό¨ φράζετε μία χαρτοπετσέτα την έξοδο του μπεκ. Έτσι ο αέρας προσπαθεί να διαφύγει μέσα από την δίοδο του χρώματος, να βγεί στο μπουκάλι δηλαδή σπρώχνοντας το καθαριστικό πίσω. Μόλις αποφράξετε το μπεκ το φεύγει πάλι προς τα εμπρός. Αποτέλεσμα με το καθαριστικό πηγαίνοντας μπρος πίσω, να καθαρίζουμε το αερογράφο τέλεια από τα υπολείμματα του χρώματος. Όταν δούμε το καθαριστικό να βγαίνει καθαρό στην χαρτοπετσέτα, τελειώσαμε. Ιδανικά χρώματα για Αερογράφους είναι τα ακρυλικά.Υποθέτουμε τώρα ότι αγοράσαμε έναν αερογράφο μονής λειτουργίας με δοχείο από κάτω καθώς και ένα κομπρεσέρ αέρα.Αυτό που έχω εγώ να προτείνω είναι το εξής.Πριν δοκιμάσουμε να βάψουμε τσεκάρουμε λίγο τις οδηγίες χρήσης του αερογράφου όπως και του κομπρεσέρ για να έχουμε μια σφαιρική γνώση των προϊόντων. Σαν επόμενο βήμα τώρα είναι σημαντικό κατά τη γνώμη μου να εξοικειωθούμε πρώτα με τον τρόπο της αποσυναρμολόγησης γιατί η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να ήμαστε έτοιμοι να τον λύσουμε για καθαρισμό μετά από την βαφή σχετικά γρήγορα διότι το χρώμα στεγνώνει εσωτερικά με αποτέλεσμα να μην καθαρίζεται έυκολα μετά το πέρας της βαφής.Οι περισσότεροι αερογράφοι της αγοράς είναι σχετικά έυκολοι στην αποσυναρμολόγηση τους που αφού λυθούν έχουμε 4 με 5 κομμάτια,αλλά δεν λείπουν και αυτοί που είναι λίγο πιο περίεργοι σε εισαγωγικά όπως αυτός στην φωτογραφία
Μην προβληματίζεστε.Με λίγη ώρα και υπομονή θα το κάνετε και σείς γρήγορα και με ασφάλεια.Εδώ έχουμε ένα αερογράφο διπλής λειτουργίας σε πλήρη αποσυναρμολόγηση ύστερα από καθαρισμό.Φυσικά η χρήση αερογράφου προυποθέτει και την αγορά κομπρεσέρ.Παρακάτω βλέπουμε και μερικά είδη τους.
Υπάρχουν τόσες επιλογές που δεν μπορουμε να διαλέξουμε.Επειδή όμως τα κομπρεσέρ είναι κι αυτά μια σοβαρή επένδυση της τάξεως των 100 ευρώ και άνω,θα πρέπει να ψάξουμε πάρα πολύ καλά το θέμα και με την βοήθεια κάποιου που να γνωρίζει πολύ καλά τον χώρο του μοντελισμού καθώς ο απατεώνας και ο κομπογιαννίτης καραδοκεί σε κάθε ευκαιρία φορτώνοντας μας κάτι που δεν μας κάνει με αποτέλεσμα να πάνε χαμένα τα χρήματα μας.ξέχασα να αναφέρω ότι υπάρχει και η δυνατότητα αντί για κομπρεσέρ να χρησιμοποιήσουμε και τις φιάλες αέρα που κυκλοφορούν στο εμπόριο.Μιά απ αυτές βλέπουμε παρακάτω.
Η διαφορά εδώ είναι ότι για να δουλέψουμε αυτές τις φιάλες χρειαζόμαστε ένα ειδικό αντάπτορα ο οποίος είναι αυτός.
Το θέμα είναι ότι αυτή η χρήση φιάληςπρουποθέτει χαμηλής ποιότητας αερογράφους με ότι αυτό συνεπάγεται..
Δεν προτείνω την χρήση τους για δύο βασικούς λόγους.Κατ αρχάς δεν μπορούμε να έχουμε αυξομοίωση στην πίεση μας μιας και η φιάλη φυσάει με συγκεκριμένη και σταθερή ροή,και επίσης δεν έχει μεγάλη διάρκεια χρήσης και όπως είναι κατανοητό δεν μας συμφέρει κάθε τόσο να αγοράζουμε φιάλες,εκτός και πρόκειται για μικρής έκτασης βαφές και μικρολεπτομέρειες οπότε αλλάζει το θέμα.Πάμε τώρα να δούμε πως πρέπει να κάνουμε μια εισαγωγή στις βαφές με αερογράφο και κομπρεσέρ.Εδώ το θέμα περιπλέκεται λίγο καθώς δεν υπάρχει συγκεκριμένος οδηγός όσον αφορά την βαφή με τον αερογράφο.Το μόνο που μας μένει είναι η δοκιμή και ο πειραματισμός με τα υλικά μας προκειμένου να βρούμε μια φόρμουλα που θα μας επιτρέψει να έχουμε ένα σωστό αποτέλεσμα προτού δοκιμάσουμε να βάψουμε το πρώτο μας μοντέλο.Θυμάμαι την πρώτη μου φορά που έβαψα με αερογράφο.Ένας Badger με μονή λειτουργία.Το ενδιαφέρον ήταν ότι ένιωσα σίγουρος για τις δυνατότητες μου τότε για να πετύχω ένα όμορφο αποτέλεσμα λες και θα βρισκόταν εκεί ο θεός του μοντελισμού για να μου πετύχει μια όμορφη βαφή όπως και να χε το πράγμα.Αυτό το συναίσθημα το μετάνιωσα πικρά όταν δοκίμασα να βάψω ένα μοντέλο σε κλίμακα 1/32.Ε λοιπόν σας πληροφορώ ότι το μοντέλο το ψέκασα όπως ένα αυτοκίνητο που πλένεται σε ένα πλυντήριο,ενώ το χρώμα εκτός του ότι πήγε χαμένο έσταζε από το αεροπλάνο σαν ρούχο απλωμένο!! Η μόνη πληροφορία που είχα για τη βαφή με τον αερογράφο τότε ήταν ότι ψεκάζουμε με 1,5bar πίεση στο κομπρεσέρ και άντε λίγη ανάμειξη με διαλυτικό για ακρυλικά χρώματα.Ε δεν ρίχνω και μισό μέρος παραπάνω διαλυτικό να είναι πιο αραιό το χρώμα είπα?Αυτό ήταν και το τραγικό μου λάθος και όπως ήταν φυσικό πήγε όλο το εγχείρημα χαμένο με παταγώδη αποτυχία.Εκεί λοιπόν διαπίστωσα ότι το θέμα αερογραφία απαιτούσε περισσότερη παιδεία απ ότι νόμιζα.Ο χρόνος απέδειξε ότι ήταν ο καλύτερος δάσκαλος σε συνδυασμό με τις άπειρες δοκιμές προ της βαφής πάντα.
Προσέξτε τώρα τι θα πρέπει να έχετε μαζί σας για να θέσουμε τις σωστές προυποθέσεις.Μία μικρή σύριγγα από το φαρμακείο,είναι το βασικότερο υλικό που θα μας βοηθήσει καθοριστικά.Επίσης από τον κατασκευαστή του αερογράφου θα έχουμε και δύο μπουκαλάκια μικρά.Επίσης χρειαζόμαστε και ένα μπουκαλάκι διαλυτικό enamel ή ακρυλικού αντίστοιχα,Ένα κομμάτι χαρτόνι η ξύλο και φυσικά το κομπρεσέρ μας.Το κλειδί είναι ότι πρέπει κάπως να ανακαλύψουμε την σωστή αναλογία αέρα και χρώματος προκειμένου να έχουμε ένα όμορφο αποτέλεσμα.Αυτό θα επιτευχθεί ως εξής.Ανοίγουμε το μπουκαλάκι του αερογράφου και παίρνουμε την σύριγγα και σιγά σιγά αντλούμε μισό ml χρώμα το οποίο ρίχνουμε μέσα στο μπουκάλι.Υποτίθεται ότι έχουμε ένα περισσευούμενο μπουκάλι χρώμα δοκιμής.Παίρνουμε τώρα και 0,2ml διαλυτικό ακρυλικού και το συμπληρώνουμε στο χρώμα.Προσοχή στα χρώματα enamel η αναλογία είναι ένα προς ένα.Στα ακρυλικά όμως είναι αλλιώς καθώς η αραίωση του χρώματος είναι ήδη πιο υψηλή.Στην περίπτωση μας τώρα που δοκιμάζουμε με ακρυλικά είναι πολύ λιγότερο.Κουμπώνουμε το χρώμα στον αερογράφο και τώρα θα πρέπει να ρυθμίσουμε την βελόνα του αερογράφου σε μια θέση τέτοια ώστε να ψεκάζει σε μια ελαφριά απλωμένη δέσμη.Η ρύθμιση αυτή γίνεται στο πίσω μέρος του αερογράφου ξεβιδώνοντας την βίδα ρυθμισης της βελόνας φέρνωντας την πιο πίσω στην μισή περίπου απόσταση από ότι βρισκόταν πριν την γυρίσουμε.Όσο γυρνάμε αριστερά τόσο πιο μέσα τραβιέται η βελόνα με αποτέλεσμα να βάφει σε πιο φαρδιά δέσμη.Το αντίστροφο γίνεται με το βίδωμα.Αφού φτιάξουμε και τη βελόνα μας βάζουμε στην πρίζα το κομπρεσέρ και ανεβάζουμε την πίεση στο 1,5bar με το να βιδώσουμε τον ρυθμιστή πίεσης που βρίσκεται επάνω στο μηχάνημα.Άσχετα με το ότι θέλουμε να ψεκάσουμε με 1,5bar εμεις θα πρέπει να ανεβάσουμε την πίεση στο 1,6bar επειδή λόγω της αναρρόφησης και της πυκνότητας του χρώματος το κομπρεσέρ θα μας κλέψει λίγη πίεση αναγκαστικά,γι αυτό και μεις κάνουμε αυτή την κίνηση ώστε τελικά με την απώλεια να φτάσουμε την επιθυμητή πίεση.Αν όχι ρυθμίζουμε εκ νέου λίγο περισσότερο έτσι ώστε όταν πατάμε την σκανδάλη να λέει 1,5bar.Πάμε λοιπόν σκανδάλη και ξεκινάμε να βάφουμε στο δοκιμαστικό ξύλο μας.Ο αερογράφος θα αρχίσει να ψεκάζει χρώμα.Αυτό που πρέπει να δούμε τώρα είναι μια ελαφρώς ανοιχτή δέσμη χρώματος,της τάξεως των τριών με τεσσάρων πόντων,αλλά δεν θα πρέπει να υπάρχει κύλιση στο χρώμα δηλαδή όπως το νερό σε μια επιφάνεια.Αυτό θα σημαίνει ότι το μείγμα μας είναι πολύ αραιό και χρειάζεται σφίξιμο,δηλαδή πιο πολύ χρώμα η καθόλου διαλυτικό.Κύλισμα του χρώματος σημαίνει αραιό χρώμα,ενώ πλήρης κάλυψη των ινών του ξύλου η του δοκιμαστικού πλαστικού σημαίνει πολύ παχύ μείγμα.Εδώ τείθεται τώρα το θέμα της δικής μας δοκιμής.Βρισκόμαστε σε μια φάση αναζήτησης των σωστών συνθηκών βαφής,άρα πειραματιζόμαστε.Βλέπουμε λοιπόν ότι το μισό ml χρώμα με 0,2ml διαλυτικό για κάποιο λόγο δεν μας γεμίζει το μάτι επειδή καλύπτει με παχύ στρώμα ή χρειάζεται περισσότερο διαλυτικό.Δοκιμάζουμε περισσότερο χρώμα η λιγότερο διαλυτικό,ενώ ο αερογράφος παραμένει στην ίδια πίεση.Τι βλέπουμε τώρα εδώ?Βάφουμε πιο στρωτά;είμαστε ευχαριστημένοι με την διασπορά του;βάφει πιο αραιά και καλύτερα η όχι;Μήπως δεν χρειαζόμαστε καθόλου διαλυτικό;μήπως χρειαζόμαστε περισσότερο?Αποδίδει η πίεση μας όμορφα η μήπως πρέπει να την μειώσουμε?
Επίσης πρέπει να έχουμε υπ όψη μας την εξής σταθερά που λέει ότι:
Μεγάλη πίεση= Δυνατή διασπορά του χρώματος,και μετατροπή του σε ομίχλη ενώ
Μικρή πίεση=Αδυναμία επιτυχούς εξάπλωσης του χρώματος από τον αερογράφο,φτυσίματα,κιλήδες χρώματος πάνω στο πλαστικό.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ψεκάζοντας μετατρέπεται το χρώμα σε ομίχλη.Αυτό σημαίνει ότι έχουμε υπερυψηλή πίεση στο κομπρεσέρ και ότι δεν βάφουμε τίποτα,και συν τοις άλλοις εισπνέουμε το χρώμα που δεν κάνει καθόλου καλό στην υγεία μας.Αντιθέτως δεν είναι πάλι λίγες οι φορές που βάφουμε και παρατηρούμε στην επιφάνεια μικρά στίγματα χρώματος και κιλήδες σε σχήμα σκόνης που δεν απλώνεται αλλά παραμένει.Αυτό είναι το δείγμα του ότι έχουμε μικρή πίεση,ενώ ένα παραμένων κιλήδωμα πιθανόν να σημαίνει μικρά παραμένοντα υπολείμματα σκόνης επάνω στο μοντέλο με αποτέλεσμα αυτό το δυσάρεστο οπτικό πρόβλημα.Όπως και να χει το θέμα η χρήση του αερογράφου και η αερογραφία γενικότερα απαιτεί πείρα και πολλές δοκιμές με όλα τα υλικά βαφής,είτε μιλάμε για ακρυλικά χρώματα είτε για enamels.Το μόνο σίγουρο είναι ότι όπως και να χει το θέμα θα προβληματιστούμε πάνω στην σωστή απόδοσή του αερογράφου και η γνώμη η δική μου είναι ότι η σταθερά του 1,5 bar δεν ισχύει πάντα σαν κανόνας.Προσωπικά έχω βάψει τρίχρωμη αερογραφία παραλλαγής σε αεροπλάνο με αερογράφο διπλής λειτουργίας έχοντας 0,2bar πίεση στο κομπρεσέρ την στιγμή που πολλοί μοντελιστές έβαζαν στοίχημα ότι αυτό δεν γίνεται.Η πράξη όμως εμένα μου έδειξε αυτό το νούμερο το οποίο προέκυψε ύστερα από πολλές δοκιμές.Επίσης δεν πρέπει να ξεχάσουμε κάτι πολύ σημαντικό που δεν είναι άλλο από την λεπτομερή καθαριότητα της επιφάνειας του μοντέλου μας πριν την βαφή.Αυτό σημαίνει απομάκρυνση πάσης φύσεως σκόνης και εμφανούς δαχτυλιάς που μπορεί να υπάρχει,διαφορετικά η παράλειψη αυτού θα οδηγήσει την βαφή να αφήσει κιλήδες λές και έχουμε ψεκάσει βαφή μαζί με χαλικάκια στην επιφάνεια του μοντέλου,οπότε αν γίνει αυτό μετά θα πούμε ας βάλουμε και χέρι να το αφαιρέσουμε κάνοντας χειρότερα τα πράγματα.Γενικότερα όπως είπαμε απαιτείται καθαρό περιβάλλον και συνθήκες μηδενικού αέρα.Δεν εννοώ να μην έχουμε εξαερισμό βεβαίως αλλά δεν παίρνουμε πχ το μοντέλο να βγούμε στην αυλή μας και να βάψουμε με τον καφέ μας δίπλα κτλ κτλ ενώ φυσάει.Θέλουμε ένα καθαρό μέρος και πολύ καλά αεριζόμενο για λόγους υγείας και ασφάλειας γενικότερα.